Auxiliary Progress…

Since arriving here in Stockton my time has been spent exploring not just the local landscape but also my current limits of my practice. I came here looking to examine how I install current workings of sonic works and how I can develop or bridge the gap that I find between what I am making and what I am trying to offer.

The first few weeks were spent contemplating speaker architecture and how installing speaker drivers within a form that dissolved or collapsed whilst it functioned worked.  Drawing on the inspiration of the local area and its regeneration hopes/plans.  I have been thinking heavily about addition and reduction as methods of creation both in sound and process works.  Glitch process that I have been known to use is a perfect example of how regeneration seems to operate, existing ideology is rehashed the result is urban planning that though clearly considered it is not until it is implemented you realise the functional errors of such planning.

The focus on heritage and community, the life and death of generations that have called a place home.  The time that passes by and the marks those leave on a place last longer than structures in many cases.  Replacing old is not something that should be done without consideration and awareness for those that live within it.  The Auxiliary residency is based within a community that is exposed to many different social factors.  It is an opportunity to live within a place that is struggling to come to terms with how it should function.  The oddity is that with all the trials and time that it takes to rejuvenate a place it somehow still continues, functions without much thought.  Time will change the nature of a community however daily this is not something that is really brought to your attention as each day was like the last.

Mid way through this residency my father has a stroke which alongside my research here at the Auxiliary has given me a new perspective.  Seeing a parent go through a life changing moment in their existence brings reality home.  I have recently been back and forth between the residency and my parents to see how my father has progressed with his recovery.  Even though I have not been making as much as I would of hoped it has provided much needed reflection, thinking more about the sound works that have been started yet not finished.  The last few weeks here in Stockton I hope to realise some new works with little or no focus on completion yet more or presenting something that is mobile/fluid and evolving.  

 

 

Max for Live: Granulator

Robert Henke aka Monolake delves into granular synthesis with his Max for Live Granulator.

BEYOND TINTED – 19-23 NOVEMBER MODERN ART MUSEUM YEREVAN

Beyond Tinted – Մգեցված ապակիներից այն կողմ

Beyond Tinted
Dickie Webb

A new body of work by artist Dickie Webb brings together intermedia works that investigate our current connection to the Yerevan landscape and beyond. These experimental works draw from liminal sites and objects that are used to manage space. Webbs’ process abstracts and subverts these findings, utilizing photography, sculptural elements and new media technologies; it is the anthropomorphic qualities that underscore the works. Just like liminal space these works exist in an unknown state, straddling both real and virtual, Webb does not imply directly what they mean rather he suggest they are a means to reflect on the potential of what could be. These works challenge especially that part of local people that have to reconsider their present landscape and gain some form of clarity out from behind their tinted view (tinted glasses of the big cars of nоuveau riche). The final works vary in fabrication and are part of a wide palette that enables Webb to present intimate moments, to view our present existence from an altered perspective and reflect on our own being.

Artist Statement:

Dickie Webb operates his art practice from the position of a wanderer, moving consistently over the years, dislocating himself from societal norms. With few constants Webb’s peripatetic lifestyle means he has had to adapt and rethink our connection to landscape, altering his comprehension of what is considered home and the role of society’s expectations.
Examining our existence Webb questions that which is real and what is otherwise virtual within our landscape, utilising Marc Auges’ “non-places” and Michel Foucaults’ “heterotopias” as initial starting points. Webb uses these imaginary and transient sites as a means to reveal anomalies, inaccuracies similar to those displayed within human personalities.
This connection to space through its anthropomorphic qualities prompts Webb to consider space as representational of current issues experienced within both the individual and collective. Using space as a metaphor and as a medium Webb looks past the architectural structure and explores the liminal qualities, discovering this blurred arena from an outsider’s perspective.

Processes:
Interactive installations, Arduino, photography, site-specific installation, sculpture, print, sensory based media light, sound and scents, interventions, casting, drawing, constructive and destructive processes.
Materials:
Paint, plaster, bronze, aluminium, soap, salt, concrete, sugar, ice, glass, steel, wood, resin, ink, milk and wax.
Objects:
Cardboard boxes, furniture, envelopes and car windscreens.

————————–

Born in 1979, in Oxford, United Kingdom. Dickie Webb currently divides his time between New Zealand, USA and the UK. Webb studied for a BA Honours in Intermedia at Edinburgh College of Art; part of his degree was spent at the State University of New York, Purchase College. Prior to his degree Webb studied at Oxford Brookes University, UK. Since graduating Webb has continued travelling working in Japan, New Zealand and Chile whilst also undertaking artist residencies in Athens, Greece (SNEHTA) and currently here in Yerevan (ACSL). He has exhibited works in the UK, USA and Greece.

Recent Exhibitions:
2014 THINGS ARE DIFFERENT NOW – Art Athina, Athens, Greece
2014 Boundaries – Artscapes, Athens, Greece
2013 Unsettled Certainties – Aghias Zonis 1 Space, Athens, Greece.
2013 One Action, Ones Actions – Cultybraggan POW Camp, Perthshire, UK
2013 Newhaven Station – Edinburgh, UK

The exhibition is organized by the Art and Cultural Studies Laboratory (ACSL). This project is realized at the [Art Commune] International Artist-in-Residence Program (ACSL)

This project is funded by European Cultural Foundation

Special thanks to the Yerevan Modern Art Museum, director of the Museum Nune Avetisyan and its staff.

________________________________________________________________________

Մգեցված ապակիներից այն կողմ
Դիքի Վեբբ (Անգլիա)

Արվեստագետ Դիքի Վեբբի Հայաստանում իրականցված այս նոր նախագիծը քննության է առնում Երեւանի շրջակա միջավայրի, դրանում առկա այլ քաղաքատեղերի հետ հընթացս կապերը: Բազմամեդիական եւ փորձարարական ոգով տոգորված աշխատանքները մտորումներ են քաղաքի կազմավորման շուրջ, սակայն իրերն ու դեպքերն այստեղ լիմինալ նշանակություն ունեն՝ նրանք գտնվում են իրականության նմանակումի եւ վիրտուալի, վերացականի սահմանin: Արվեստագետի մոտեցմանը բնորոշ է քաղաքային տարածքներում ամեն հայտնաբերվածի աբստրահումը, կամ տրոհումը՝ հիմքում պահելով մարդակերպական (անտրոպոմորֆական) որակները՝ դա է հոդավորում աշխատանքների շարքը. իսկ այս նախագծի իմացաբանական ըմբռնումը ամբողջությամբ թողնված է հանդիսատեսին:
Նախագծում տեղ գտած առանցքային աշխատանքներից մեկը՝ վիդեո-սլայդ-ձայնային ինստալացիան առաջին հայացքից “անշառ” քաղաքային դրվագների հերթափոխ է, որը սակայն գաղափարաբանական դասավորություն ունի՝ տեղի (տոպոսի) կարեւորությունը կապվում է “ու-տոպիական” մտածողությանը, եւ վերջինիս հետ սերտ առընչվող երկու այլ մոդուսների՝ դիս-տոպիային եւ հետեռոտոպիային: Վիդեոշարքի պատկերները, ըստ արվեստագետի, դասավորված են վերը նշված մոդուսների եւ ամեն մոդուսին ներհատուկ ձայնային կոմպոզիացիայի համաձայն: Այստեղ էլ հանդիսատեսը պիտի փորձի “ընթեռնել” ներկայացված տոպո-գրաֆիայի “փիլիսոփայությունը”:
Վեբբի պնդմամբ՝ նախագիծը մարտահրավեր է հատկապես ետ-խորհրդային տարածքներում գոյացած նոր հարուստների խավին, ում hամար շուրջ կյանքը երանգավորված եւ սահմանափակված է սեփական մեքենաների մգեցված ապակիներով՝ նրանք անհաղորդ են հանրային կարիքների նկատմամբ, եւ քանի որ նախագիծը հղում է կյանքի ավելի լայն “ներկապնակին”՝ Վեբբն իրավունք է վերապահում բռնվել հանդիստաեսի հետ մտերմիկ խոսակցության մեջ՝ ներքաշելով նրան գոյության շուրջ խորը մտորումների:

——————————

Դիքի Վեբբի արվեստագիտական պրակտիկաներում ներկա է թափառականի հայացքը՝ երկար տարիների հետեւողական տեղարշարժերի ընթացքը մղել են նրան հասարակական նորմերից դուրս: Գտնվելով ապրելակերպի պերիպաթեթիկական (արիստոտելյան) մի քանի ձեւերի մեջ՝ նա հետազոտում է շրջակա միջավայրի հետ մարդկանց կապերը՝ ձգտելով փոխել պատկերուցումները “տուն” եւ “հասարակության սպասումներ” եզրերի մասին: Քննելով այժմյա գոյության խնդիրները, Վեբբը հարցի է դնում քաղաքային լանդշաֆթների իրական եւ դրան հակադիր վիրտուալ գոյությունը՝ հիմնվելով Մարկ Օժեի “ոչ-տեղերի” եւ Միշել ֆուկոյի “հետերոտոպիաների” տեսական պնդումների վրա: Երեւակայված, կամ
չ-անձնավորված, անցողիկ տեղերը նրա համար անոմալիաների եւ անճշտությունների բացահայտման միջոցներ են: Տարածության գաղափարը՝ օժտված մարդակերպային հատկանիշներով, դրթում է Վեբբին դիտարկել այն որպես ընթացիկ խնդիրների ներկայացման հարթակ՝ թե՛ անհատականի, թե՛ հավաքականի դիտանկյուններից: Վեբբը օգտագործում է տարածության գաղափարը “միջավայրի” ասածի տեսանկյունից՝ հաճախ ներկայացնելով այն փոխաբերական լիցքերով լի: Նա բնավ տարված չէ ճարտարապետական կառույցներով, այլ հետազոտում է տարածքների անցումային, լիմինալ որակները՝ բացահայտելով այդ մշուշոտ արենան աութսայդերի հայացքով:

Դիքի Վեբբը աշխատանքները հիմնականում վերածվում են ինտերակտիվ կամ տեղին հատուկ ինստալացիաներ, թվային աուդիո մանիպուլացիաների, լուսանկարների, քանդակի, տպագրության, սենսորային լույսի միջամտության, ձայնի, բույր, գծանկարի, կազմման եւ ապակզմման ընթացքների եւ քաղաքային տարածքներում ներխուժումների
Օգտագործվող նյութերն են՝
ներկ, բրոնզ, ալյումինիում, սապոն, բետոն, աղ, շաքար, սառույց, ապակի, մետաղ, փայտ, բլեկնախեժ, թանաք, կաթ, մոմ
Օգտագործվող օբյեկտներն են՝ ստվարաթղթե արկղեր, կահույք, ծրարներ, ավտոմեքենայի առջեւապակիներ

Դիքի Վեբբը ծնվել է 1979թ. բրիտանական Օքսֆորդ քաղաքում: Մի երկրից մյուսը հաճախակի տեղաշարժերի հետեւանքով՝ նա բնակվում է ներկայում Նոր Զելանդիայի, Միացյալ Նահանգների եւ Միացյալ Թագավորության միջեւ: Վեբբը բակալվրի կոչում է ստացել Էդինբուրգի Արվեստի քոլեջում՝ համատեղելով ուսումը Նյու-Յորքի Պետական համալսարանին կից գործող Փրչեյզ (Purchase) քոլեջում՝ մինչ այդ նա Բրիտանիայի Օքսֆորդ Բրուքս (Oxford Brooks) համալսարանի շրջանավարտներից էր: Վերը նշված ուսումնառության տարիներից հետո նա սկիզբ է դնում շարունակական ճամփորդությունների եւ աշխատանքային այցերի դեպի Ճապոնիա, Նոր Զելանդիա եւ Չիլի՝ հընթացս ներգրավվելով արվեստագետների կացարանների ծրագրերի մեջ Աթենքում (SNEHTA կացարան, Հունսատան), այժմ էլ Հայաստանում գործող “Արտ կոմունա” արվեստագետների միջազգային կացարանում (ԱՄՀԼ):

Վերջերս նա մասնակցել է մի շարք ցուցահանդեսներում ԱՄՆ-ում, Միացյալ Թագավորությունում եւ Հունաստանում, որոնց թվում են՝
(2014) ՀԻՄԱ ԲԱՆԵՐՆ ԱՅԼ ԵՆ, Արտ Աֆինա, Հունաստան
(2014) Սահմաններ-Արվեստատեղեր, Աթենք, Հունաստան
(2013)Չամրագրված փաստեր, Aghias Zonis 1 Space, Աթենք, Հունաստան
(2013) Մեկ հայտարար, միանվագ հայտարարներ, Cultybraggan POW ճամբար, Փերթշիր, Միացյալ Թագավորություն
(2013) Կանգառ Նյուհեվանում, Էդինբուրգ, Միացյալ Թագավորությւոն

Ցուցահանդեսի կազմակերպիչն է
Արվեստի եւ մշակութային հետազոտությունների լաբորատորիան (ԱՄՀԼ)
Նախագիծը իրականացվել է [Արտ Կոմունա] Արվեստագետների միջազգային կացարանի ծրագրերի շրջանակում (ԱՄՀԼ)

Նախագծի հովանավորն է Եվրոպական Մշակութային հիմնադրամը

Աջակցության համար հատուկ շնորհակալություն ենք հայտնում Երեւանի Ժամանակակից արվեստի թանգարանին, թանգարանի տնօրեն Նունե Ավետիսյանին եւ անձնակազմին

Understanding Some Of My Process.

Here is a post by The Creators Project which outlines some of the techniques that I am employed to make my recent digital works.

Here’s What Happens When You Edit Photos Like Music

By Emerson Rosenthal — Jul 24 2014

Re-post from The Creators Project – click here for original post.

What’s known is that all digital files are made up of raw data: open any image, sound, application, or otherwise in a program like TextEdit, and you’ll see the Unicode alphabet representation of your chosen file. What’s unknown are the results of opening, say, a .txt file in a video program, a sound file in a word document, or playing an image file in a sound editor… More often than not, importing files into applications they’re foreign to will produce an error message and possibly crash your open application. Sometimes, however, using applications to manipulate non-native files results in beautiful art.

Masuma Ahuja and Denise Lu, of the Washington Post, put these ideas to the test by editing images in Audacity as if they were sound files. It’s called databending— the process, according to Ahuja and Lu, “of manipulating data in an editor traditionally used to edit media of another format,”— and the simple results are as colorful and sublime as they are inspiring.

Seen with an echo effect, the Eiffel Tower lives up to Paris’ name as “The City of Lights.” With fades and a reverse effect, the bleak southwest Iceland seaside becomes awash with cotton-candy waves. With a little reverb, the Brooklyn Bridge gets a throwback to the color stylings of Do The Right Thing. Below, Ahuja and Lu’s results are as mind-bending as they are data:

Ready to try databending your own image files? Check out Jamie Boulton’s tutorial on using effects in Audacity, andAntonio Roberts’ beginners tutorial on importing image files into the free sound editing software. Share your artworks with us in the comments section below! h/t FlowingData

“Inventive deletions or modifications.” – Demolition School

DEMOLITION SCHOOL – Re-post from BLDG BLOG

[Image: The Broelschool, Kortrijk, Belgium, via Space Caviar].

As part of the 2014 Biennale Interieur, curatorial group Space Caviar is hosting what they call a “demolition workshop” in the Belgian town of Kortrijk.

Set in a derelict school building condemned to demolition after the workshop has ended, the project aims to “construct alternative routes into and through the building, most significantly a new staircase,” and to explore new forms of improvisatory navigation through architectural space by way of “inventive deletions or modifications.”

Think of it as applied topology in the tradition of Gordon Matta-Clark.

[Images: Some internal views of the Broelschool, via Space Caviar].

You have only a narrow window of time in which to apply to join one of two teams in the exercise, however—that is, you only have until Friday, September 5, to express interest.

To apply, send an e-mail to martina (at) spacecaviar (dot) net with the subject “Broelschool Demolition Workshop,” including your name, contact information, hometown, and professional CV or PDF portfolio, and you need to indicate which of the two teams you are hoping to join. Those teams are, and I quote:

TEAM DÉRIVE (5 people) will construct alternative routes into and through the building, most significantly a new staircase. Through sensitive and inventive deletions or modifications, this group will create shortcuts and reveal hidden aspects of the original architecture, as well as foreshadowing some of the future architectural plans for the building site. Using the building itself as a source of reusable material, the workshop will both predate the destruction and celebrate the transition of the school.

TEAM TIMELINE (5 people) will create a graphical layer on top of the existing architecture that offers a unique chronology of the domestic space over the last half-century. Blending quotes, data, diagrams, graffiti, and way-finding, the timeline will lead visitors to explore the nooks and crannies of the school in search of the steps in the story of the home.

However, in your email you must also then complete these sentences in no more than 100 words: a) My first memory of home is… b) My current home is… c) My ideal home is…

The workshop itself takes place September 23-28.

[Image: “Splitting” (1974) by Gordon Matta-Clark, courtesy of the Metropolitan Museum of Art].

Finally, somehow tying into this event will be a “Roomba ballet” choreographed for 12 of the robotic vacuum cleaners.

Space Caviar is thus also looking for someone to choreograph that dance, so please also consider getting in touch with them if you have any ideas for how to control 12 algorithmically impulsive, semi-autonomous household appliances.

Taking The Time – Upcoming ACSL Residency In Yerevan, Armenia

On the 1st of October I will be heading to Yerevan, Armenia for two months to partake in an art residency program operated by Art and Cultural Studies Laboratory.  This is an exciting opportunity especially after my experience in Athens previously I feel more than ready to make the most of my time there.  It is a place that I have not experienced before but sits in an important part of the world.  Its rich history and current economic state will provide many new thoughts and ways to reflective current thoughts and perceptions.

This year has seen me move quite a bit and most of that time I have been immersed in countries where I speak little of the language.  This isolation in my nomadic practice really plays on my current thoughts of what home means to me.  My projects tend to start from a personal response but then tend to be expanded to become works that others can reflect on and read in their own light.  However I feel also whilst in Armenia I need to document the daily emotional attachment I have to what I deem as home, the never studio or practice nomadic..

I am also grateful for the funding that has been provided for this time I will spend in Armenia.  The ECF Labs and their Step Beyond Bursary has made this time one which I can devoted solely to furthering my research and creating new works.

LIVING A REFLECTION – MIRRORED FOLLY BY STPMJ Architects

Seung Teak Lee and Mi Jung from STPMJ architects have designed this invisible barn, situated within Socrates Sculpture Park.  The barn or folly mirrors its surroundings, becoming one with the tress and seasons around it.  The building tricks the eye and operates as a glitch in the landscape.  The presence of it amongst the trees is subtle and its actual foot print being minimal also allows it to hide and camouflage itself, it allows those that experience it to engage not just with it but also with the landscape that encapsulates it.  Its walls seem to be the very nature that surrounds it.  

This project was awarded a notable entry for the ‘folly 2014′ – a competition led by the architectural league and socrates sculpture park.

NOISE: ERROR IN THE VOID_ScanLAB Projects

 

SURFACE_GALLERY

21st March – 15th May 2014

Access by appointment only

We present two films NOISE//01 and NOISE//02.

Each film take us on a series of orbits around a single, unedited, scan captured in Berlin in November 2013. The camera journeys through the droning spheres of error and cataclysmic arrays of inaccurate points.

A single edition of each film is available for purchase.

 

 

ScanLAB Projects exhibition at Surface Gallery delivers an insight to the process of Matthew Shaw and William Trossell.  Their work which they produce under their name ScanLAB Projects.  I saw their work from a recent post on BLDGBLOG, here is what is said about these images.

Last week, Shaw and Trossell premiered a new project at London’s Surface Gallery, exploring where laser scanners glitch, skip, artifact, and scatter. Called Noise: Error in the Void, the show utilizes scanning data taken from two locations in Berlin, but—as the show’s title implies—it actually foregrounds all the errors, where the equipment went wrong: a world of “mistaken measurements, confused surfaces and misplaced three-dimensional reflections.”

The tics and hiccups of a scanner gone off the mark thus result in these oddly beautiful, almost Romantic depictions of the world, like some lunatic, lo-fi cosmology filtered through machines.

Frozen datascapes appear like digital mist settling down over empty fields—or perhaps they’re parking lots—a virtual Antarctica appearing in the middle of the city.

PATATAP,PATATAP,PATATAP repeat…

Patatap is a portable animation and sound kit. With the touch of a finger create melodies charged with moving shapes. While easy to pick up there is a wide range of possibilities. Switch between multiple color palettes and matching soundscapes on the fly. Whether its on your laptop, desktop, mobile phone, or tablet Patatap invites creators of all ages to engage the mind and senses in a different type of creation process.The motivation behind Patatap is to introduce the medium of Visual Music to a broad audience. Artists working in this field vary in discipline but many aim to express the broader condition of Synesthesia, in which stimulation of one sensory input leads to automatic experiences in another. Hearing smells or seeing sounds are examples of possible synesthesia. In the case of Patatap, sounds trigger colorful visual animations.The history behind the aesthetic expression of synesthesia arose from the paintings of Piet Mondrianand Wassily Kandinsky and the early videos of Viking Eggeling and Norman McLaren, to the contemporary animations of Oskar Fischinger and softwares of C.E.B. Reas. Patatap takes elements from all these visionaries and aims to present this concept in a direct way.

 COLLABORATION

In order to create Patatap I worked with music composers Lullatone, the melody design unit of Shawn James Seymour and Yoshimi Seymour. Based in Nagoya, Japan, the duo have released more than 10 albums and frequently soundtrack films, commercials and more. With each sound they try to bring out the everyday wonder of overlooked moments and make the mundane seem magical.They created compelling sounds to accompany the animations. Each color palette has a unique corpus of sounds. Each set comprises sounds that enable a full-bodied composition both in terms of sound and visuals. These sounds are geared toward making tapping as melodic as possible, similar to a keyboard of drum pads. The result is a visceral and rewarding experience.

 

 

PRESENCE

Because Patatap is a website its relatively smooth to install and reconfigure the application. As a result, Patatap has had physical presence in the form of performances and installations. If you’re interested in having Patatap at your next event or exhibition please contact inquiries@patatap.com. Notable appearances are as follows:2014 The Tech Museum San Jose, US. Super Flying Tokyo Tokyo, JP. Punto y Raya Festival Reykjavík, IS.2013 CreativeCode.io San Francisco, US. 2012 MonarchSan Francisco, US.

http://www.patatap.com/

 

TIME TILINGS – Projection Interventions by Pablo Valbuena

I am drawn to the works by Pablo Valbuena by the way he allows the viewer to straddle both the real and virtual/digital realms.  His subtle carefully placed interventions are eloquent and respond to the existing patterns of the architecture whilst break and ask the the viewer to build understanding through their own experiences.

Here is the article written on the Creative Application website:

Created by Pablo Valbuena, Time Tilings are four site-specific interventions created for Artefact festival, STUK Kunstencentrum. Leuven, BE in 2013. Like in most of his projects, time tilings is about time, space and perception. He explores the overlap of the physical and the virtual, the generation of mental spaces by the observer, the dissolution of the boundaries between real and perceived, the links between space and time and the use of light as prime matter.

Time Tilings includes projection mapping onto existing surfaces that are physical patterns in themselves. The projections add a new dimension of time where the projected geometries are carefully and precisely mapped over the physical ones. The installation is site-specific each time, formulated as a direct response to the perceptual qualities, physical conditions and surrounding influences of a certain location or space.

Architecture is judged by eyes that see, by the head that turns, and the legs that walk. Architecture is not a synchronic phenomenon but a successive one, made up of pictures adding themselves one to the other, following each other in time and space, like music. — Le Corbusier. Modulor I.

Project Page | Pablo Valbuena

See also quadratura and para-site [mattress factory]

Pablo is a visual artist with an architectural background. Born in Spain and currently based in the south of France (Toulouse), his work has been presented internationally in public and private institutions, biennials and galleries as exhibitions and site-specific commissions. He has developed large-scale interventions in the public space in locations across Europe and America.