Auxiliary Progress…

Since arriving here in Stockton my time has been spent exploring not just the local landscape but also my current limits of my practice. I came here looking to examine how I install current workings of sonic works and how I can develop or bridge the gap that I find between what I am making and what I am trying to offer.

The first few weeks were spent contemplating speaker architecture and how installing speaker drivers within a form that dissolved or collapsed whilst it functioned worked.  Drawing on the inspiration of the local area and its regeneration hopes/plans.  I have been thinking heavily about addition and reduction as methods of creation both in sound and process works.  Glitch process that I have been known to use is a perfect example of how regeneration seems to operate, existing ideology is rehashed the result is urban planning that though clearly considered it is not until it is implemented you realise the functional errors of such planning.

The focus on heritage and community, the life and death of generations that have called a place home.  The time that passes by and the marks those leave on a place last longer than structures in many cases.  Replacing old is not something that should be done without consideration and awareness for those that live within it.  The Auxiliary residency is based within a community that is exposed to many different social factors.  It is an opportunity to live within a place that is struggling to come to terms with how it should function.  The oddity is that with all the trials and time that it takes to rejuvenate a place it somehow still continues, functions without much thought.  Time will change the nature of a community however daily this is not something that is really brought to your attention as each day was like the last.

Mid way through this residency my father has a stroke which alongside my research here at the Auxiliary has given me a new perspective.  Seeing a parent go through a life changing moment in their existence brings reality home.  I have recently been back and forth between the residency and my parents to see how my father has progressed with his recovery.  Even though I have not been making as much as I would of hoped it has provided much needed reflection, thinking more about the sound works that have been started yet not finished.  The last few weeks here in Stockton I hope to realise some new works with little or no focus on completion yet more or presenting something that is mobile/fluid and evolving.  

 

 

DIP YOUR TOE – Govanhill Baths, Glasgow

DIP YOUR TOE

Govanhill Baths Community Trust

99 Calder Street, G42 7RA Glasgow, United Kingdom

Preview: Thursday 16th June 6:00 – 9:00pm
Open: 17th – 25th June (Thurs – Sat each week)
Weekdays: 12:00noon – 6:00pm
Saturday: 10:00 – 1:00pm

This exhibition, which is part of Print Festival Scotland, showcases 5 artists who share a contemporary and diverse approach to printmaking. For this show the artists have taken over the Slipper Baths within The Govanhill Baths, adorning each cubicle with a selection of work that reacts to the space through an array of styles, techniques and materials.

Nicola Massie (b. Aberdeen) currently lives and works in Glasgow specialising in printmaking and sculpture. Since graduating from Painting and Printmaking at The Glasgow School of Art, she has received the Glasgow Print Studio Prize, RGI New Graduate Award and was nominated for the Saatchi New Sensations Prize.

Andreas Behn-Eschenburg (b. Zürich) graduated from Painting and Printmaking at the Glasgow School of Art (2014), and continues to live and work in Glasgow. Andreas investigates the artist’s agency and deconstructs the traditions of painting into elements that are then reassembled in other media as installations within a space.

Fionnuala McGowan (b. Belfast) is another Glasgow based artist, who explores the boundaries of printmaking through creating sculptural prints. She was a recipient of the Glasgow Print Studio prize (2014), was featured in the summer 2015 edition of Printmaking Today and completed a residency in Frans Masereel Centrum, (Belgium, 2014).

Dickie Webb (b. Oxford) migrates between North and Southern Hemispheres, operating from a nomadic studio and artist residencies – SNEHTA, ACSL, Edinburgh Sculpture Workshops and Chisenhale Art Place. Recent exhibitions include Early Warning – & Model, PNEM, Netherlands, Things Are Different Now – Art Athina and Beyond Tinted – MAMY, Armenia.

David Farrar (b. Oxford) is a Glasgow based artist whose work focuses on the relationship between form and function. He has exhibited internationally, most recently in The National Original Print Exhibition (London) and has attended residencies at Frans Masereel Centrum (Belgium), The Artist House in St. Mary’s College (USA) and VCCA (USA).

 

BEYOND TINTED – 19-23 NOVEMBER MODERN ART MUSEUM YEREVAN

Beyond Tinted – Մգեցված ապակիներից այն կողմ

Beyond Tinted
Dickie Webb

A new body of work by artist Dickie Webb brings together intermedia works that investigate our current connection to the Yerevan landscape and beyond. These experimental works draw from liminal sites and objects that are used to manage space. Webbs’ process abstracts and subverts these findings, utilizing photography, sculptural elements and new media technologies; it is the anthropomorphic qualities that underscore the works. Just like liminal space these works exist in an unknown state, straddling both real and virtual, Webb does not imply directly what they mean rather he suggest they are a means to reflect on the potential of what could be. These works challenge especially that part of local people that have to reconsider their present landscape and gain some form of clarity out from behind their tinted view (tinted glasses of the big cars of nоuveau riche). The final works vary in fabrication and are part of a wide palette that enables Webb to present intimate moments, to view our present existence from an altered perspective and reflect on our own being.

Artist Statement:

Dickie Webb operates his art practice from the position of a wanderer, moving consistently over the years, dislocating himself from societal norms. With few constants Webb’s peripatetic lifestyle means he has had to adapt and rethink our connection to landscape, altering his comprehension of what is considered home and the role of society’s expectations.
Examining our existence Webb questions that which is real and what is otherwise virtual within our landscape, utilising Marc Auges’ “non-places” and Michel Foucaults’ “heterotopias” as initial starting points. Webb uses these imaginary and transient sites as a means to reveal anomalies, inaccuracies similar to those displayed within human personalities.
This connection to space through its anthropomorphic qualities prompts Webb to consider space as representational of current issues experienced within both the individual and collective. Using space as a metaphor and as a medium Webb looks past the architectural structure and explores the liminal qualities, discovering this blurred arena from an outsider’s perspective.

Processes:
Interactive installations, Arduino, photography, site-specific installation, sculpture, print, sensory based media light, sound and scents, interventions, casting, drawing, constructive and destructive processes.
Materials:
Paint, plaster, bronze, aluminium, soap, salt, concrete, sugar, ice, glass, steel, wood, resin, ink, milk and wax.
Objects:
Cardboard boxes, furniture, envelopes and car windscreens.

————————–

Born in 1979, in Oxford, United Kingdom. Dickie Webb currently divides his time between New Zealand, USA and the UK. Webb studied for a BA Honours in Intermedia at Edinburgh College of Art; part of his degree was spent at the State University of New York, Purchase College. Prior to his degree Webb studied at Oxford Brookes University, UK. Since graduating Webb has continued travelling working in Japan, New Zealand and Chile whilst also undertaking artist residencies in Athens, Greece (SNEHTA) and currently here in Yerevan (ACSL). He has exhibited works in the UK, USA and Greece.

Recent Exhibitions:
2014 THINGS ARE DIFFERENT NOW – Art Athina, Athens, Greece
2014 Boundaries – Artscapes, Athens, Greece
2013 Unsettled Certainties – Aghias Zonis 1 Space, Athens, Greece.
2013 One Action, Ones Actions – Cultybraggan POW Camp, Perthshire, UK
2013 Newhaven Station – Edinburgh, UK

The exhibition is organized by the Art and Cultural Studies Laboratory (ACSL). This project is realized at the [Art Commune] International Artist-in-Residence Program (ACSL)

This project is funded by European Cultural Foundation

Special thanks to the Yerevan Modern Art Museum, director of the Museum Nune Avetisyan and its staff.

________________________________________________________________________

Մգեցված ապակիներից այն կողմ
Դիքի Վեբբ (Անգլիա)

Արվեստագետ Դիքի Վեբբի Հայաստանում իրականցված այս նոր նախագիծը քննության է առնում Երեւանի շրջակա միջավայրի, դրանում առկա այլ քաղաքատեղերի հետ հընթացս կապերը: Բազմամեդիական եւ փորձարարական ոգով տոգորված աշխատանքները մտորումներ են քաղաքի կազմավորման շուրջ, սակայն իրերն ու դեպքերն այստեղ լիմինալ նշանակություն ունեն՝ նրանք գտնվում են իրականության նմանակումի եւ վիրտուալի, վերացականի սահմանin: Արվեստագետի մոտեցմանը բնորոշ է քաղաքային տարածքներում ամեն հայտնաբերվածի աբստրահումը, կամ տրոհումը՝ հիմքում պահելով մարդակերպական (անտրոպոմորֆական) որակները՝ դա է հոդավորում աշխատանքների շարքը. իսկ այս նախագծի իմացաբանական ըմբռնումը ամբողջությամբ թողնված է հանդիսատեսին:
Նախագծում տեղ գտած առանցքային աշխատանքներից մեկը՝ վիդեո-սլայդ-ձայնային ինստալացիան առաջին հայացքից “անշառ” քաղաքային դրվագների հերթափոխ է, որը սակայն գաղափարաբանական դասավորություն ունի՝ տեղի (տոպոսի) կարեւորությունը կապվում է “ու-տոպիական” մտածողությանը, եւ վերջինիս հետ սերտ առընչվող երկու այլ մոդուսների՝ դիս-տոպիային եւ հետեռոտոպիային: Վիդեոշարքի պատկերները, ըստ արվեստագետի, դասավորված են վերը նշված մոդուսների եւ ամեն մոդուսին ներհատուկ ձայնային կոմպոզիացիայի համաձայն: Այստեղ էլ հանդիսատեսը պիտի փորձի “ընթեռնել” ներկայացված տոպո-գրաֆիայի “փիլիսոփայությունը”:
Վեբբի պնդմամբ՝ նախագիծը մարտահրավեր է հատկապես ետ-խորհրդային տարածքներում գոյացած նոր հարուստների խավին, ում hամար շուրջ կյանքը երանգավորված եւ սահմանափակված է սեփական մեքենաների մգեցված ապակիներով՝ նրանք անհաղորդ են հանրային կարիքների նկատմամբ, եւ քանի որ նախագիծը հղում է կյանքի ավելի լայն “ներկապնակին”՝ Վեբբն իրավունք է վերապահում բռնվել հանդիստաեսի հետ մտերմիկ խոսակցության մեջ՝ ներքաշելով նրան գոյության շուրջ խորը մտորումների:

——————————

Դիքի Վեբբի արվեստագիտական պրակտիկաներում ներկա է թափառականի հայացքը՝ երկար տարիների հետեւողական տեղարշարժերի ընթացքը մղել են նրան հասարակական նորմերից դուրս: Գտնվելով ապրելակերպի պերիպաթեթիկական (արիստոտելյան) մի քանի ձեւերի մեջ՝ նա հետազոտում է շրջակա միջավայրի հետ մարդկանց կապերը՝ ձգտելով փոխել պատկերուցումները “տուն” եւ “հասարակության սպասումներ” եզրերի մասին: Քննելով այժմյա գոյության խնդիրները, Վեբբը հարցի է դնում քաղաքային լանդշաֆթների իրական եւ դրան հակադիր վիրտուալ գոյությունը՝ հիմնվելով Մարկ Օժեի “ոչ-տեղերի” եւ Միշել ֆուկոյի “հետերոտոպիաների” տեսական պնդումների վրա: Երեւակայված, կամ
չ-անձնավորված, անցողիկ տեղերը նրա համար անոմալիաների եւ անճշտությունների բացահայտման միջոցներ են: Տարածության գաղափարը՝ օժտված մարդակերպային հատկանիշներով, դրթում է Վեբբին դիտարկել այն որպես ընթացիկ խնդիրների ներկայացման հարթակ՝ թե՛ անհատականի, թե՛ հավաքականի դիտանկյուններից: Վեբբը օգտագործում է տարածության գաղափարը “միջավայրի” ասածի տեսանկյունից՝ հաճախ ներկայացնելով այն փոխաբերական լիցքերով լի: Նա բնավ տարված չէ ճարտարապետական կառույցներով, այլ հետազոտում է տարածքների անցումային, լիմինալ որակները՝ բացահայտելով այդ մշուշոտ արենան աութսայդերի հայացքով:

Դիքի Վեբբը աշխատանքները հիմնականում վերածվում են ինտերակտիվ կամ տեղին հատուկ ինստալացիաներ, թվային աուդիո մանիպուլացիաների, լուսանկարների, քանդակի, տպագրության, սենսորային լույսի միջամտության, ձայնի, բույր, գծանկարի, կազմման եւ ապակզմման ընթացքների եւ քաղաքային տարածքներում ներխուժումների
Օգտագործվող նյութերն են՝
ներկ, բրոնզ, ալյումինիում, սապոն, բետոն, աղ, շաքար, սառույց, ապակի, մետաղ, փայտ, բլեկնախեժ, թանաք, կաթ, մոմ
Օգտագործվող օբյեկտներն են՝ ստվարաթղթե արկղեր, կահույք, ծրարներ, ավտոմեքենայի առջեւապակիներ

Դիքի Վեբբը ծնվել է 1979թ. բրիտանական Օքսֆորդ քաղաքում: Մի երկրից մյուսը հաճախակի տեղաշարժերի հետեւանքով՝ նա բնակվում է ներկայում Նոր Զելանդիայի, Միացյալ Նահանգների եւ Միացյալ Թագավորության միջեւ: Վեբբը բակալվրի կոչում է ստացել Էդինբուրգի Արվեստի քոլեջում՝ համատեղելով ուսումը Նյու-Յորքի Պետական համալսարանին կից գործող Փրչեյզ (Purchase) քոլեջում՝ մինչ այդ նա Բրիտանիայի Օքսֆորդ Բրուքս (Oxford Brooks) համալսարանի շրջանավարտներից էր: Վերը նշված ուսումնառության տարիներից հետո նա սկիզբ է դնում շարունակական ճամփորդությունների եւ աշխատանքային այցերի դեպի Ճապոնիա, Նոր Զելանդիա եւ Չիլի՝ հընթացս ներգրավվելով արվեստագետների կացարանների ծրագրերի մեջ Աթենքում (SNEHTA կացարան, Հունսատան), այժմ էլ Հայաստանում գործող “Արտ կոմունա” արվեստագետների միջազգային կացարանում (ԱՄՀԼ):

Վերջերս նա մասնակցել է մի շարք ցուցահանդեսներում ԱՄՆ-ում, Միացյալ Թագավորությունում եւ Հունաստանում, որոնց թվում են՝
(2014) ՀԻՄԱ ԲԱՆԵՐՆ ԱՅԼ ԵՆ, Արտ Աֆինա, Հունաստան
(2014) Սահմաններ-Արվեստատեղեր, Աթենք, Հունաստան
(2013)Չամրագրված փաստեր, Aghias Zonis 1 Space, Աթենք, Հունաստան
(2013) Մեկ հայտարար, միանվագ հայտարարներ, Cultybraggan POW ճամբար, Փերթշիր, Միացյալ Թագավորություն
(2013) Կանգառ Նյուհեվանում, Էդինբուրգ, Միացյալ Թագավորությւոն

Ցուցահանդեսի կազմակերպիչն է
Արվեստի եւ մշակութային հետազոտությունների լաբորատորիան (ԱՄՀԼ)
Նախագիծը իրականացվել է [Արտ Կոմունա] Արվեստագետների միջազգային կացարանի ծրագրերի շրջանակում (ԱՄՀԼ)

Նախագծի հովանավորն է Եվրոպական Մշակութային հիմնադրամը

Աջակցության համար հատուկ շնորհակալություն ենք հայտնում Երեւանի Ժամանակակից արվեստի թանգարանին, թանգարանի տնօրեն Նունե Ավետիսյանին եւ անձնակազմին

How does our memory influence the imaging of reality? – Bildraum, an installation by Charlotte Bouckaert & Steve Salembier

Charlotte Bouckaert & Steve Salembier

Bildraum

© Charlotte Bouckaert & Steve Salembier

performance

Friday 7 November 20:30 première

Saturday 8 November 20:30

How does our memory influence the imaging of reality? Charlotte Bouckaert and Steve Salembier fathom it out for you in the Bildraum installation performance.

In an interplay of scale models, sound and live photography a living cartoon comes into being that positions imagination, the past and surroundings in an ever-changing dimension.

Bildraum is an architectural stroll through empty ‘intermediate spaces’ where only objects suggest a bygone activity. Bildraum is not so much an assemblage of memories but a choreography of their tracks and carriers that localizes our memory between image, space and audience. Like thumbing through a photo album of memories which have not yet taken place.

Charlotte Bouckaert, a visual artist by training, took her first steps on stage at the Beursschouwburg. In her theatrical work she examines the cornerstones of photography. For her latest creation she collaborates with architect Steve Salembier.

Language no problem
BE, 2014, 55min.

From and with: Charlotte Bouckaert & Steve Salembier
Sound: Duncan Speakman
Dramaturgy: Marnix Rummens
Production: Pianofabriek Kunstenwerkplaats
With the support of: Beursschouwburg and WPZimmer

http://www.charlottebouckaert.com

€12/ reduction: €10 – presale: €10/ reduction: €8 tickets

Delicate Precision – Artworks of Karyn Olivier

The work by Karyn Olivier is playful yet unsettling at the same time.  The attraction to object or site, altered with an acute sense of humour or timing.  The ease of her works to create thoughts with from their first impression is incredible.  Maybe its just me and the area of interest Olivier operates within is somehow on a similar wavelength as my own thoughts.  Yet I feel it is also a sign of an artist who is intone, adept at knowing balance, able to strip a work back and not to make something look like its trying but instead for the work to operate on its own.  I am interested to see future projects that stem from Oliviers’ practice.  Click here to see more work on her webiste.

Link Between Title and Work.. Thea Djordjadze

Interesting short about Thea Djordjadze and her works.  The importance she puts on the title being part or the work or addition rather than an explanation or a throw away remark.  The work and title go together it is part of the work.

I am finding myself drawn to to practices that seem to be visually similar.  I am not sure if this is a need by me to make works in this vain or whether they are just comforting and digestible on my part.  However the works by Thea Djordjadze are by no means simple or something I think are easy to make.  The comprehension of space and 3D composition are intelligent and the execution is beautiful.  Some of the works are as though you are holding your breath, a savoured moment that is enjoyed for a brief second.